Nasza droga z przedszkola

16 września w Rumunii zaczął się rok szkolny .W naszym przypadku przedszkolny. Biania poszła do starszaków. Myślałam ze będzie marudzić ponieważ większość koleżanek i kolegów z jej grupy poszła w tym roku do zerówki. Jednak ona zuch dziewczyna szybko nawiązała nowe znajomości.
To już trzeci rok edukacji naszej córeczki. W Rumunii, każde dziecko w wieku czterech lat ma obowiązek pójścia do przedszkola. Zajęcia odbywają się od godziny 8 do 12 i są bezpłatne. Opłacane są tylko dodatkowe zajęcia typu angielski, nauka tańca , czy karate. Jest również możliwość posłania dziecka do przedszkola do godziny 15 lub 16 wtedy dodatkowo płaci się za obiadki.
Tak wiec koniec słodkiego wylegiwania się z dzieciakami w łóżeczku do godziny ósmej .  Addio wakacje !!!
A i jeszcze jedno rumuńskie dzieciaki maja prawie trzy miesiące wakacji. Jednak żeby nie było tak kolorowo . Podczas wakacji muszą odrabiać zadnia. Maja specjalny wakacyjny zeszyt ćwiczeń na wakacje, który po powrocie do szkoły zostaje sprawdzony przez nauczycieli.
Bianca uczęszcza do przedszkola, które znajduje się w naszej wsi. Zazwyczaj zawozimy młodą samochodem. Ona jednak woli na piechotę. Skoro tylko pogoda dopisuje biorę wózek z małym szkrabem i wyruszamy po starszą siostrę. Idziemy dłuższą droga, ponieważ krótsza jest tak górzysta i wyboista ze wózkiem  nie można podjechać. Kiedyś przy pomocy sąsiadki spróbowałam i nie dość że zmachałyśmy się niemiłosiernie to jeszcze urwałyśmy kółko od wózka. Komicznie to musiało wyglądać.
Dziś po drodze z przedszkola zrobiłam kilka fotek. Rumunia to kraj kontrastów. Ogromne wille obok ubogich lepianek to dość powszechny widok w tym kraju.

 

 

 

Obydwie dziewczynki zachwycone, uwielbiają dłuższe spacerki, ja zresztą też. Starsza  zalicza wszystkie płoty, płotki i płoteczki. Młodsza bacznie obserwuje starszą. Uśmiecha się do wszystkich spotkanych po drodze kociaków, owieczek, koników i innych tutejszych zwierzaków.