Na zielonej łące, słychać szum strumyka.

Dawno nie byłam nad pobliskim potoczkiem. Piękna, słoneczna pogoda kusiła, aby się tam wybrać. Było późne niedzielne popołudnie, po pysznym obiadku i półgodzinnej drzemce, wsadziliśmy dzieciaki do auta, a po dziesięciu minutach stąpaliśmy już po kamienistym brzegu rzeczki. Dziewczynki chciały rozebrać buciki i zamoczyć nóżki w przejrzystej wodzie. Jednak na to jeszcze nie pora. Tegoroczny maj nie jest wystarczająco ciepły, na tego typu zabawę.

Wszakże mama nie pozwoliła chlapać się w zimnej wodzie, ale rzucanie kamieni też jest super.

Anca mogłaby tak godzinami. To jest to, co małe dziewczynki lubią najbardziej.

Budowa zamku z mokrego piachu także jest niczego sobie,

a ty nasza żyrafko posiedź tu  i odpocznij na kamieniu. Do wspólnej zabawy w błotku, zaprosić cię nie możemy.

Wijąca się rzeczka położona jest w dolinie, łąk, pastwisk oraz pachnących leśnych polan. Wszystko tu naturalne, i dzikie. W powietrzu unosi się zapach soczystej trawy, która jest wyśmienitym przysmakiem dla wypasanych tu zwierząt.
Kończymy taplanie się w błotku. Wrzucamy ostatni kamyczek- plum, do wody.
Jeszcze chwilkę słuchamy jak pluszcze i szumi strumyczek, i idziemy pohasać na zielonej łączce.

Po drodze spotykamy konika zajętego skubaniem trawki,

Stadko owiec, wraz z ich wiernym pasterzem.

Te wełniaste przeżuwacze, podobnie jak konik nie odrywają swych łebków od ziemi. Widocznie ostatnie obfite opady przyczyniły się do tego, iż trawa jest wyjątkowo soczysta, i bardzo smakuje tym czworonożnym roślinożercom.

Nieco dalej widać kaczuchy, biegnące w kierunku kałurzy, powstałej na lące,

oraz krowy , które upodobały sobie pastwisko zaraz przy piaszczystej drodze.

Bianca podchodzi do nich bardzo blisko, a one wychodzą jej na przeciw, radośnie dzwoniąc uczepionymi do szyi dzwonkami.
Machamy krówkom na pożegnanie, i spacerkiem maszerujemy dalej.

Wdychamy czyste powietrze, delektujemy się zapachem w pełni kwitnących, przydrożnych drzew,
krzewów,

  kwiatów i ziół łąkowych.

Z podmokłych terenów dochodzi do nas żabi rechot. Z wielką przyjemnością wsłuchujemy się w odgłosy godowe, wydawane przez te sympatyczne płazy.

Bianca idzie przodem, za nią ledwo nadążająca Anca.
-O kurcze, Kałuża! Jak miło.  To ty siostra idź dale, ja sobie postój właśnie, tu i teraz zrobię.

-Jeszcze tylko kamyczka poszukam,

-Patrzcie, patrzcie, już  mam!!! . Zaraz do napotkanego bajorka z wielką radością go wrzucę.

Idziemy dalej, kretą drogą.

Cieszymy się sobą,

zachwycamy pięknymi widokami.

Ostatnie spojrzenie na wszędzie otaczającą nas zieleń. Pora już wracać do domu.