Wszyscy na majówkę, my do tunelu.

Nadszedł maj, a to oznacza że od teraz do późnej jesieni na nudę narzekać nie będę. Wszędzie w koło ogrom pracy: dzieciaki, dom, ogród, tunele.
Pomidory  posadzone, grzecznie w rzędach jeden za drugim już stoją. Następna w kolejce papryka już czeka, listki swe zielone rozłożyła , rozpycha się na wszystkie strony, w doniczkach już miejsca nie ma, do gruntu chce jak najprędzej.
Chronione, zadbane i wypielęgnowane, pysznymi, zdrowymi plonami obrodzą.
Rumuński klimat sprzyja tym ciepłolubnymi warzywom. W tutejszych warunkach naprawdę świetnie się udają.

Nasze pomidorowe maluchy.

Papryka grzecznie w kolejce  już czeka.

Praca na wsi sprawia mi ogrom przyjemności. Ja to po prostu najzwyczajnie w świecie kocham. Ona dodaje mi siły i energii, najlepsza na stres czy depresję. Wystarczy że tylko wejdę do naszego tunelu, czy ogrodu, popatrzę na moje roślinki, poczuję zapach mokrej ziemi, i od razu świat staje się lepszy, i wszystko wtedy ma sens.
Ludzie z mojej rumuńskiej wsi ,szczególnie na początku, dziwili się i to bardzo, że dziewczyna z Polski przyjechała, zamiast gdzieś w wielkim świecie mieszkać i karierę robić, to ich wieś wybrała, w gumakach po polach pomyka i w ziemi grzebie. No bo jak można lubić motyką chwasty pielić?!          A no można !!!
Choć w tym roku łatwo nie jest, bo oprócz pracy, trzeba mieć oczy w koło głowy, robiąc swoje, a do tego pilnując latającej wszędzie i wszystko pchającej do małej buźki, półtora roczną Anusię . To jakoś  to wszystko z mężem ogarniamy, a starsza Bianca pomaga nam jak może.